یکى از رخدادهاى مهمّى که پس از رحلت پیامبر خدا صلی الله علیه وآله در رابطه با خاندان آن حضرت علیهم السلام رخ داد، مصادره فدک بود که ملک شخصى حضرت زهرا علیها السلام محسوب مى شد.

از مهم ترین پیامد هاى این رفتار، تکذیب دختر پیامبر خدا صلی الله علیه وآله بود.

به اعتقاد ما، تکذیب حضرت زهرا علیها السلام و نپذیرفتن سخن او، خود به تنهایى، یکى از بزرگترین مصیبت ها است.[1]

ماجراى فدک تنها مسئله مِلک و زمین نیست، بلکه مسئله ظلم به حضرت زهرا علیها السلام، تضییع حق و عدم احترام به او، بلکه فراتر از آن، مسئله اذیت، تکذیب و به خشم آوردن اوست. اکنون خلاصه ماجرا را ـ آن سان که در کتاب هاى مهم و معتبر آمده است ـ از چند محور بازگو مى نماییم:

اول: فدک ، ملک شخصی پیامبر صلی الله علیه وآله بوده است.

دوم: رسول خدا صلی الله علیه وآله در زمان حیاتشان ، فدک را به حضرت زهرا علیها السلام بخشیدند.

سوم: حضرت زهرا علیها السلام فدک را از پیامبر صلی الله علیه وآله ارث بردند.

چهارم: پیشگویی غصب فدک توسط رسول خدا صلی الله علیه وآله

پنجم: ماجرای فدک از نگاهی دیگر.

بحث اول: فدک، ملک شخصی پیامبر n بوده است 

طبق آیه ی 6 سوره ی حشر ، تمام غنایمی که بدون جنگ به دست می‌آید، همگی متعلق به پیامبر صلی الله علیه وآله است:

(( وَمَا أَفَاءَ اللَّـهُ عَلَىٰ رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیهِ مِنْ خَیلٍ وَلَا رِکابٍ وَلَـٰکنَّ اللَّـهَ یسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَىٰ مَن یشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ عَلَىٰ کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ .))

 «و آنچه را خدا از آنان [= یهود] به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید،) نه اسبی تاختید و نه شتری؛ ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلّط می‌سازد؛ و خدا بر هر چیز توانا است.» ^[2]

علمای بزرگ اهل سنت نیز به این مطلب معترفند و در آن مناقشه ای ندارند؛ لذا به نقل قول تعدادی از آنها اکتفا می کنیم:

قاسم بن سلام و ابن زنجویه

«ابو عبید گوید: اولین چیزی که با آن ذکر اموال را شروع می کنیم، اموالی است که مختص پیامبر صلی الله علیه وآله بود و آن، سه مال بود: اولین آن ها آن چیزی است که خدا بر رسولش از مشرکین بازگردانده و بخشیده است از آنچه مسلمانان برای به دست آوردن آن اسبی نتاخته و رکابی نزده اند و آن فدک است و اموال بنی نضیر ؛ چرا که آن ها با اموال و زمین هایشان با رسول خدا صلی الله علیه وآله مصالحه کردند، بدون جنگی و نه سفری که مسلمانان به سمت آنان متحمل زحمت شده باشند.»^[3]

محمد بن جریر طبری

«خیبر منطقه ای است که بدون خونریزی در اختیار مسلمین قرار گرفت و فدک ملک خالص پیامبر صلی الله علیه وآله بود؛ زیرا مسلمانان برای به دست آوردن خیبر اسبی نتاخته و رکابی نزده بودند.»^[4]

ابوبکر بیهقی^[5] و شمس الدین ذهبی^[6] نیز همین سخن را تکرار کرده اند.