ابن حجر عسقلانی می نویسد:

«عبد بن حمید از طریق ابراهیم نخعی از عبدالرحمن بن یزید روایت کرده است که مردی از عمر درباره ی ((وفاکهة وأبّا)) (عبس: 31) پرسید. هنگامی که عمر دید که چنین میگویند، با شلاق به استقبالشان آمد و از وجه دیگری از ابراهیم نخعی نقل شده است که گفت: ابوبکر ((فاکهة وأبا)) را خواند. گفته شد: "أب" چیست؟ گفتند: چنین و چنان است. پس ابوبکر گفت: این حرفهایی که شما می‌زنید در رابطه با معنای أبّا، در حقیقت خود به زحمت انداختن، تکلّف و زورگویی است. کدام زمین من را برمی‌دارد و کدام آسمانی بر سر من سایه بیفکند زمانی که سخنی در مورد کتاب خدا بگویم که نمیدانم؟! و این روایت بین نخعی و ابوبکر منقطع است و همچنین از طریق ابراهیم تیمی روایت کرده است که از ابوبکر درباره ی معنای "أب" سؤال شد؛ پس گفت: کدام آسمانی بر سر من سایه بیفکند و مثل همان حدیث سابق را ذکر کرده است که این نیز منقطع است، ولی یکدیگر را تقویت میکنند.

و حاکم نیشابوری در تفسیر سوره ی آل عمران در کتاب المستدرک علی الصحیحین از طریق حمید از انس روایت کرده است که گفت: عمر آیه ی ((وفاکهة وأبا)) را خواند. بعضی از مردم گفتند: معنایش چنین است و بعضی دیگر گفتند: چنان است. پس عمر گفت: ما را از این سخنان رها کنید؛ ما به آن ایمان آوردیم و همه اش از جانب پروردگارمان است.

و طبری از طریق موسی بن انس به همین شکل روایت کرده است و نیز از طریق معاویه بن قره و از طریق قتاده؛ هر دو از انس به همین شکل.»^[[1]] 

بخاری نیز در صحیحش طبق عادتش به صورت سر بسته به روایت انس از عمر اشاره کرده و به نقل قسمت کوتاهی از روایت، بسنده کرده است.^[[2]]