جهل عمر به کیفر دزد
«از عبد الرحمن بن عائذ نقل شده است که گفت: مردی دست و پا بریده را نزد عمر آوردند که باز دزدی کرده بود، پس عمر فرمان داد که پایش را قطع کنند. پس علی علیه السلام فرمود: البته که خداوند عزوجل میفرماید:((انما جزاء الذین یحاربون الله و رسوله)) یعنی «جز این نیست که کیفر کسانی که با خدا و پیامبرش محاربه می کنند.» دست و پای این مرد بریده شده، پس سزاوار نیست که پایش قطع شود؛ لذا او را واگذار که برای او پایی نیست که بر آن راه رود، یا اینکه او را تعزیر کن و یا اینکه او را زندانی نما. پس او را زندانی کرد.»[[1]]
این روایت را بیهقی نقل کرده[[2]] و سندش صحیح است.[[3]]
[[1]] أخبرنا أبو حازم وأبو نصر بن قتادة قالا أنبأ أبو الفضل الکرابیسی أنبأ أحمد بن نجدة ثنا سعید بن منصور ثنا أبو الأحوص ثنا سماک بن حرب عن عبد الرحمن بن عائذ قال أتی عمر بن الخطاب رضی الله عنه برجل أقطع الید والرجل قد سرق فأمر به عمر رضی الله عنه أن یقطع رجله فقال علی رضی الله عنه إنما قال الله عز وجل إنما جزاء الذین یحاربون الله ورسوله إلى آخر الآیة فقد قطعت ید هذا ورجله فلا ینبغی أن تقطع رجله فتدعه لیس له قائمة یمشی علیها إما أن تعزره وإما أن تستودعه السجن قال فاستودعه السجن
[[2]] سنن البیهقی الکبرى ج 8 ص 274 ح 17045
[[3]] بررسی سند روایت طبق برنامه جوامع الکلم:
عمرو بن أحمد الأعرج: ثقة / محمد بن عبد الله الهروی: ثقة / أحمد بن نجدة الهروی: ثقة / سعید بن منصور الخراسانی: ثقة / سلام بن سلیم الحنفی: ثقة / سماک بن حرب الذهلی: ثقة / عبد الرحمن بن عائذ الأزدی: ثقة
