بخاری در صحیحش از مسور بن مخرمه نقل کرده است که گفت:

«عمر بن خطاب با مردم در سقط جنین کردن زن مشورت کرد، پس مغیره بن شعبه گفت: شنیدم که رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} حکم فرمود در آن به آزاد کردن بنده ای غلام یا کنیز. پس عمر گفت: شاهدی بیاور که با تو شهادت دهد؛ پس محمد بن مسلمه شهادت داد.»^[[1]]

همین روایت را مسلم نیز در صحیحش نقل کرده است.^[[2]]

بخاری همچنین از عروه بن زبیر روایت کرده است که گفت:

«عمر سؤال کرد، یا قسم داد مردم را که هر کس از رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} شنیده که درباره سقط چه حکم فرموده، بگوید. پس مغیره بن شعبه گفت: من شنیدم رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} حکم فرمود در آن به آزاد کردن برده ای؛ غلام باشد یا کنیز. پس گفت: شاهدی بیاور که با تو بر این مطلب شهادت دهد. پس محمد بن مسلمه گفت: من شهادت میدهم.»^[[3]]

همچنین از طاوس از ابن عباس نقل شده است که: «عمر قسم داد مردم را که هر کس از رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} شنیده که درباره سقط چه حکم فرموده، بگوید. پس حمل بن مالک بن نابغه برخاست و گفت: من بین دو زن بودم که یکی از آنها، دیگری را با چوب نانوایی زد و کشت، که جنینش نیز کشته شد؛ پس رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} در مورد جنین قضاوت کرد به آزاد کردن بنده و اینکه به خاطر کشتن آن زن، کشته شود.»^[[4]]

این روایت را ابن ماجه نقل کرده و البانی در تحقیق سنن ابن ماجه تصحیحش کرده^[[5]] و نیز ابن حجر عسقلانی در شرح صحیح بخاری سندش را صحیح دانسته است.^[[6]]

مرحوم علامه امینی می فرماید: چه اندازه خلیفه نیازمند به عقل منفصل است در هر قضیه ای تا اینکه اعتماد کند به مثل مغیره زانی و حمل بن مالک که نزد اهل سنت، غیر این حدیثی از او نیست.