عبدالرزاق بن همام با سند حسن^[[1]] از ابو عبیده فرزند عبدالله بن مسعود روایت کرده است که گفت:

«عثمان به نزد ابی فرستاد و پرسید: مردی زنش را طلاق داده و سپس در هنگامی که او برای بار سوم خون دیده، بـا وی در آمیخته، اینک تکلیفش چیست؟ ابی گفت: به نظر من تـا آنگاه که از سومین خون پاک نشده و نماز بر او واجب نشود، شوهر به گرفتن او سـزاوارتر است. راوی گفت: فکر نمی کنم که عثمان جز همین نظر را به کار گرفته باشد.»^[[2]]

مرحوم علامه امینی می فرماید: صریح روایت آن است که خلیفه حکم این مساله را نمی دانسته تا آن را از ابی آموخته و فتوای او را به کار گرفته و بی تردید آموزگار وی از خودش بهتر است؛ پس چرا پایگاه خود را به او یا کسی برتر از او وانگذارده- که برتر از هر دانایی، دانایی هست- و اگر کـار را به کسی وا می گذارد که- در هیـچ یک از مسائل دین- ناچار به سوال از دیگری نبود، البته به شـهر دانش گام می نهاد- و آن هم از در آن؛ یعنی امیرالمومنین _{^{علیه السلام}}.