اهل سنت، همه ی صحابه را دروازه های علوم نبوی و ناقلان شریعت دانسته و از این رو آنان را عادل دانسته اند.

ابو عمرو شهروزی می گوید:

«امّت بر عدالت جمیع صحابه اجتماع نموده اند و این به خاطر عنایت خداوند است؛ زیرا آنان ناقلان شریعت هستند.»[1]

خطیب بغدادى از ابوزرعه (از علمای بزرگ جرح و تعدیل اهل سنت) چنین نقل می کند:

«هرگاه مردی را دیدی که از یکی از اصحاب رسول خدا ^{_{صلی الله علیه وآله}} انتقاد می کند، پس بدان که او زندیق و بی دین است؛ زیرا بدون شک رسول خدا ^{_{صلی الله علیه وآله}} و قرآن برحقند و قرآن و احادیث از طریق اصحاب به ما رسیده است. آنان امانت را نگه داشتند و کسانى که مى‏خواهند این شهود را مورد جرح قرار دهند، در واقع مى‏خواهند خط بطلان بر کتاب و سنت بکشند و در حقیقت خود آنها سزاوار جرح مى‏باشند و آنها کافر هستند.»[2]

با توجه به روایت دیگر از ابو زرعه که عدد اصحاب را 114 هزار نفر دانسته، روشن می شود که منظور او از اصحاب، همه ی 114 هزار صحابه ی اهل سنت است.

«مردی به ابو زرعه گفت: مگر نه این است که گفته می شود: کل احادیث پیامبر ^{_{صلی الله علیه وآله}} 4 هزار عدد بود؟!

 ابو زرعه گفت: هر کس این را بگوید، خداوند دندان هایش را بلرزاند. این قول بی دین هاست. رسول خدا ^{_{صلی الله علیه وآله}} از دنیا رفتند، در حالی که 114 هزار نفر از صحابه از آن حضرت حدیث شنیده بودند و آن ها را روایت میکردند.

پس آن مرد به ابو زرعه گفت: این تعداد صحابه کجا بودند که از رسول خدا ^{_{صلی الله علیه وآله}} حدیث بشنوند؟!

ابو زرعه گفت: آن ها اهل مدینه ، مکه و بین آن دو از اعراب بودند و نیز کسانی که در حجة الوداع حاضر بودند؛ همه ی آن ها پیامبر n را دیدند، شناختند و از آن حضرت حدیث شنیدند.»[3]

می گویم بطلان این سخن روشن است؛ زیرا:

اولا: عدد صحابه ای که شناخته شده اند (با اسم یا کنیه) حدود هشت هزار نفر است؛ یعنی حدود 7 درصد کل صحابه!! که بعضی از آن‌ها در زمان خود رسول خدا ^{_{صلی الله علیه وآله}} از دنیا رفته بودند.

ابن حجر عسقلانی می‌نویسد:

«به خط حافظ ذهبی در پشت کتاب تجرید دیدم که تمامی صحابه ای که با نام و یا کنیه شناخته شده‌اند، هشت هزار (8000) نفر هستند؛ اگر  زیاد نشود، کم نمی شود. سپس به خط وی دیدم که تمامی کسانی که در کتاب «اسد‌الغابة» معرفی شده‌اند، هفت‌ هزار و پانصد و پنجاه و چهار (7554) نفرند ... و علت پنهان ماندن اسامی دیگر صحابه این است که بیشتر آنها بیابان نشین بودند (و با جامعه آن روز ارتباطی نداشتند) و بیشتر آنها در حجة الوداع حضور داشتند (و تنها در آنجا پیامبر ^{_{صلی الله علیه وآله}} را دیده اند).»[4]

خود ابن حجر عسقلانی می گوید:

«من برای جمع آوری اسامی صحابه تلاش زیادی کردم و کتاب بزرگی در این زمینه تألیف کردم و صحابه را از غیر صحابه جدا کردم. با این حال، فقط به یک دهم اسامی صحابه ای که از ابی زرعه نقل شده است (یک دهم 114 هزار نفر)، دست پیدا کردم.»[5]

ثانیا: 88 درصد کل روایات اهل سنت، تنها از 314 نفر از صحابه؛ یعنی 13 درصد صحابه ی دارای روایت و 0.2 درصد کل صحابه، نقل شده است !

طبق آمار نرم افزار جوامع الکلم، اهل سنت 50054 روایت بدون تکرار دارند که از 2377 صحابی (تقریبا 2 درصد کل صحابه) نقل شده است:

1. صحابه ی راوی یک حدیث: 973 نفر با 973 روایت

2. صحابه ی راوی دو حدیث: 402 نفر با 804 روایت

3. صحابه ی راوی سه حدیث: 216 نفر با 648 روایت

4. صحابه ی راوی چهار تا ده حدیث: 472 نفر با 2748 روایت

5. صحابه ی راوی ده ها حدیث: 252 نفر با 7212 روایت

6. صحابه ی راوی صد ها حدیث: 51 نفر با 12250 روایت

7. صحابه ی کثیر الروایت: 11 نفر با 25419 روایت

آنطور که از آمار بالا به دست می آید، 50 درصد روایات اهل سنت، تنها از 11 نفر نقل شده است که به شرح ذیل است:

عبد الله بن عباس: 3835 حدیث، ابو هریره: 3765 ، انس بن مالک: 3618 ، عبد الله بن عمر: 2851 ، عائشه: 2296 ، جابر بن عبد الله: 2122 ، علی بن ابی طالب _{^{علیه السلام}}: 1841 ، عبد الله بن مسعود: 1548 ، ابوسعید خدری: 1389 ، عبد الله بن عمرو سهمی: 1110 ، عمر بن خطاب: 1044 .

البته ابن حزم آندلسی در کتاب «جوامع السیرة»که اسامی صحابه ی دارای روایت را به صورت طبقه بندی شده استخراج کرده، نتایجی متفاوت با نتایج نرم افزار جوامع الکلم ارائه کرده است؛ مثلا عدد صحابه ی دارای روایت طبق تحقیق ایشان ، 999 نفر بوده است.

و شیخ دکتر علی جمعه که شیخ الأزهر بوده، گفته است:

«قابل توجه است که راویان از صحابه که روایاتشان به ما رسیده است، تقریبا 1800 صحابی می باشد. از هفت نفر از آنها هر کدام بیش از هزار حدیث، از یازده نفر آنها هر کدام بیش از دویست حدیث و از 21 نفر از آنها هر کدام بیش از صد حدیث نقل شده است. و اما صحابه ای که از آنها ده ها حدیث به ما رسیده است، زیاد هستند و به صد نفر می رسند و اما آن کسانی از اصحاب که از آنها ده یا کمتر از آن روایت نقل شده است، بیش از صد نفر هستند و حدود سیصد صحابی وجود دارد که از هر کدام از آنها، یک حدیث به ما رسیده است!»[6]

ثالثا: همه ی صحابه، اهل فتوا نبودند و مردم دینشان را از همه ی آنها نمی گرفتند

ابن خلدون مى‏نویسد:

«همه ی صحابه اهل فتوا نبودند و دین هم از همه ی آنها گرفته نمی شود و آن، تنها اختصاص دارد به حاملین قرآن و آشنایان به ناسخ و منسوخ، متشابه و محکم قرآن و ادله ای که از پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} دریافت کرده و یا از ایشان شنیده اند.»[7]

ابن قیم جوزیه، از شاگردان ارشد ابن تیمیه، مى‏نویسد:

«و کسانی از صحابه که از آنها فتوا محفوظ است، تقریبا 130 مرد و زن هستند و هفت نفر از آنان زیاد فتوا داده اند: عمر بن خطاب، علی بن ابی طالب _{^{علیه السلام}}، عبدالله بن مسعود، عایشه، زید بن ثابت، عبدالله بن عباس و عبدالله بن عمر .»[8] 

ابن حزم آندلسی بعد از ذکر اسامی صحابه ی مفتی، می نویسد:

«پس تعداد صحابه ی مفتی 142 مرد و 20 زن می باشد که روی هم رفته می شوند 162 نفر . از میان آنها، 7 نفر زیاد فتوا داده اند که به رسم دوستی، اول نام آنها را ذکر کردیم. و 13 نفر از آنها در فتوا دادن متوسط بودند و بقیه خیلی کم فتوا داده اند.»[9]