وصایت امام علی (ع) در کتب لغت اهل سنت
لقب «وصی» برای امام امیر المؤمنین علیه السلام است در میان مسلمانان آنقدر اشتهار و شیوع یافته که در کتاب‌های لغت اهل سنت ثبت گردیده است؛
أبو منصور محمد بن أحمد الأزهری الشافعی[1] متوفای 370 هـ :
«وقیل لعلی علیه السلام : وصی»[2]
محمد بن مکرم بن منظور الأفریقی المصری[3] متوفای 711 هـ :
«وقیل لعلی ، علیه السلام ، وصی»[4]
محمد مرتضى الحسینی الزبیدی الحنفی[5] متوفای 1205 هـ :
«والوصی ، کغنی : لقب علی ، رضی الله تعالى عنه ... وفیه یقول کثیر : وصی النبی المصطفى وابن عمه»[6]
[[1]] ذهبی در شرح حال او می نویسد: «الأزهری العلامة أبو منصور محمد بن أحمد بن الأزهر بن طلحة الأزهری الهروی اللغوی الشافعی» سیر أعلام النبلاء ج 16 ص 315-316
[[2]] تهذیب اللغة للأزهری ج 12 ص 187
[[3]] خیر الدین زرکلی در شرح حال او می نویسد: «ابن منظور (630 - 711 هـ = 1232 - 1311 م) محمد بن مکرم بن على، أبو الفضل، جمال الدین ابن منظور الأنصاری الرویفعى الإفریقى، صاحب (لسان العرب): الإمام اللغوی الحجة.» الأعلام للزرکلی، ج 7 ص 108 سایت شامله
{تصویر1} {تصویر2}[[4]] لسان العرب لابن منظور ج 15 ص 394
[[5]] خیر الدین زرکلی در شرح حال او می نویسد: «مُرْتَضى الزَّبِیدِی (1145 - 1205 هـ = 1732 - 1790 م) محمد بن محمد بن محمد بن عبد الرزاق الحسینى الزبیدى، أبو الفیض، الملقب بمرتضى: علامة باللغة والحدیث والرجال والأنساب، من کبار المصنفین.» الأعلام للزرکلی، ج 7 ص 70 سایت شامله
[[6]] تاج العروس ج 40 ص 210
