مخالفت شیخین با جنگ علیه کفار
قرآن یکی از ویژگی های مهم یاران راستین رسول خدا صلی الله علیه وآله را شدت و سرسختی آنان با کفار معرفی میکند.[[1]] ویژگی ای که در زمان حیات رسول خدا صلی الله علیه وآله کوچکترین اثری از آن در ابوبکر، عمر و عثمان یافت نمی شود و بلکه مواردی خلاف آن گزارش شده است.
مسلم در صحیحش از انس روایت کرده است که گفت:
« خبر بازگشت ابوسفیان به مدینه رسید، رسول خدا صلی الله علیه وآله با یکایک اصحاب و یارانش به گفتگو و مشورت نشست، ابوبکر سخن گفت؛ اما رسول خدا صلی الله علیه وآله از وى روى برگرداند. سپس عمر سخن گفت؛ رسول خدا صلی الله علیه وآله از وى نیز روى برگرداند.
سعد بن عباده به پا خاست و گفت: آیا نظر و رأى ما را مى‌خواهى اى رسول خدا صلی الله علیه وآله؟ قسم به آن که جانم در دست او است، اگر فرمانت صادر شود که آنان را در دریا غرق کنیم، چنین خواهیم کرد و اگر بگویى با غلاف شمشیر پهلو هاى آنان را نوازش دهیم، چنین خواهیم کرد. پیامبر خدا صلی الله علیه وآله پس از این سخنان، مردم را براى جنگیدن فراخواند تا آن که در سرزمین بدر فرود آمدند.»[[2]]
[[1]] فتح: 29 / «مُّحَمَّدٌ رَّسُولُ اللَّـهِ ۚ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ ؛ محمّد صلی الله علیه وآله فرستاده خداست؛ و کسانی که با او هستند در برابر کفّار سرسخت و شدیدند.»
[[2]] صحیح مسلم ج 3 ص 1403-1404 ح 1779 عن أنس أن رسول الله صلى الله علیه وسلم شاور حین بلغه إقبال أبی سفیان قال فتکلم أبو بکر فأعرض عنه ثم تکلم عمر فأعرض عنه فقام سعد بن عبادة فقال إیانا ترید یا رسول الله والذی نفسی بیده لو أمرتنا أن نخیضها البحر لأخضناها ولو أمرتنا أن نضرب أکبادها إلى برک الغماد لفعلنا قال فندب رسول الله صلى الله علیه وسلم الناس فانطلقوا حتى نزلوا بدرا
