ابن حجر عسقلانی می نویسد:

«از قاسم بن محمد بن ابی بکر نقل شده است که گفت: دو جده، یکی پدری و یکی مادری نزد ابوبکر آمدند؛ پس ابوبکر به جده مادری یک ششم ارث داد، ولی به جده پدری ارث نداد. عبدالرحمن بن سهل از قبیله بنی حارثه که در جنگ بدر حضور داشت، گفت: ای ابوبکر، تو ارث را به کسی دادی که اگر می مرد از او ارث نمی برد و آن یکی را که اگر می مرد از او ارث می برد را ترک کردی. پس ابوبکر یک ششم را بین آن دو تقسیم کرد.

 رجال سند این روایت همگی ثقه هستند با وجود مرسل بودنش؛ چرا که قاسم داستان را درک نکرده است.»^[[1]]

البته روایات مرسل از نظر عده ای از علمای اهل سنت حجت است، به خصوص اگر روایتی مخالف با آن وجود نداشته باشد و نکته ی دیگر اینکه قاسم بن محمد از طبقه ی دوم تابعین است و همانطور که عبدالله بن یوسف الجدیع گفته، مراسیلش معتبر است.^[[2]]

همچنین از ابو سعید خدری، ابو موسی اشعری، عثمان بن عفان، ابن عباس و ... آورده اند که ابوبکر بهره پدر بزرگ را با پدر یکسان می دانست، به این گونه که با بودن وی، بهره ای به برادران نمی داد؛ چنانچه اگر کسی پدر داشته باشد، از مرده وی چیزی به برادران و خواهران نباید داد.

ابن حجر عسقلانی روایات این قضیه را جمع آوری کرده و تصحیح نموده است که بر میشماریم:

« 1. روایت دارمی از ابو سعید خدری با سندی مطابق شرط مسلم 2. با سند صحیح از ابو موسی 3. با سند صحیح از عثمان بن عفان 4. با سند صحیح از ابن عباس .»^[[3]]