از جمله بدعت های عمر که باعث از هم پاشیدن کیان خانواده های اهل سنت شده، بدعت سه طلاقه کردن در یک مجلس است؛ یعنی چنانچه مردی به زنش پشت سر هم سه بار بگوید که طلاقت دادم، آن زن بر وی حرام می شود و دیگر نمی تواند رجوع کند، در حالی که در زمان رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} و حتی زمان ابوبکر، طلاق ثلاثه، یک طلاق محسوب میشد!

مسلم در صحیحش از ابن عباس روایت کرده است که گفت:

«در زمان رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}}، ابوبکر و دو سال اول خلافت عمر، طلاق ثلاثه یک طلاق محسوب میشد. پس عمر بن خطاب گفت: مردم در کاری که به آنان مهلت داده شده شتاب کردند؛ ای کاش این عمل را بر آنان اجرا می کردیم. سرانجام آن را بر آن ها اجرا کرد!»^[[1]]

«ابن طاووس از پدرش روایت کرده است که گفت: ابو صهباء از ابن عباس پرسید: می دانی که طلاق ثلاثه در زمان رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} و ابوبکر، یک طلاق محسوب می شد و در زمان عمر بن خطاب سه بار؟ ابن عباس گفت: آری.»^[[2]]

همچنین طحاوی از طریق ابن عباس نقل کرده که گفت:

«چون زمان عمر شد، گفت: ای مردم، برای شما در طلاق مهلت بود و به درستی که هر کس در مهلت خدا شتاب کند، در طلاق ما او را ملزم به آن خواهیم کرد.»^[[3]]

بدر الدین عینی بعد از نقل این روایت، تصریح کرده که سندش صحیح است.^[[4]]

محمد بن علی شوکانی سلفی می نویسد:

«نسائی از محمود بن لبید روایت کرده است که گفت: به رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} خبر دادند مردی زنش را در یک مجلس سه طلاقه کرد. حضرت با خشم برخاست، آنگاه فرمود: آیا با کتاب خدا بازی می شود، در حالی که من هنوز در میان شما هستم؟ تا آنجا که مردی برخاست و گفت: آیا او را نکشم؟

ابن کثیر گفته است: إسنادش نیکو است و حافظ (ابن حجر) در کتاب بلوغ المرام گفته است: راویانش موثق هستند.»^[[5]]

همچنین از ابن عباس روایت شده است که گفت:

«رکانه زنش را در یک مجلس، سه طلاق گفت؛ پس بر آن سخت غمگین شد. رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} فرمود: او را چطور طلاق دادی؟ گفت: در یک مجلس، او را سه طلاق گفتم. فرمود: جز این نیست که این یک طلاق است؛ پس به او رجوع نما.»^[[6]]

این روایت را احمد بن حنبل در مسندش نقل کرده و محققش احمد شاکر سندش را تصحیح کرده و برنامه جوامع الکلم نیز حکم به حسن بودن سندش داده است.^[[7]]

این روایت را ضیاء مقدسی نیز در صحیحش آورده و محققش، دکتر عبد الملک بن دهیش، سندش را حسن دانسته است.^[[8]]

محمد ناصر الدین البانی نیز بعد از نقل این روایت می گوید:

«حداقل درجه این حدیث این است که حسن باشد با دو طریقش از عکرمه؛ و ابن قیم متمایل به تصحیح آن شده و ذکر کرده که این روایت را حاکم در مستدرکش نقل کرده و گفته که سندش صحیح است؛ اما من آن را در مستدرک نیافتم. ابن تیمیه نیز در کتاب الفتاوی گفته که سند این روایت نیکو است و از سخن حافظ ابن حجر عسقلانی در کتاب فتح الباری نیز فهمیده می شود که او نیز صحت این روایت را ترجیح داده است.»^[[9]]

مرحوم علامه امینی می فرماید: به درستی که از شگفتی هاست که استعجال مردم مجوز باشد که انسانی کتاب خدا را پشت سر خود اندازد و آنها را ملزم کند به آنچه که می بیند، در حالی که این کتاب محکم خداست که به صراحت تمام میگوید:((الطَّلَاقُ مَرَّتَانِ ۖ فَإِمْسَاک بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسَانٍ.)) (بقره: 229) «= طلاق، دو مرتبه است؛ (و در هر مرتبه،) باید به طور شایسته همسر خود را نگاهداری کند (و آشتی نماید)، یا با نیکی او را رها سازد (و از او جدا شود).» تا آنجا که گوید:((فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّىٰ تَنْکحَ زَوْجًا غَیرَهُ.)) (بقره: 230) «= اگر (بعد از دو طلاق و رجوع، بار دیگر) او را طلاق داد، از آن به بعد، زن بر او حلال نخواهد بود؛ مگر اینکه همسر دیگری انتخاب کند.»  پس خداوند واجب نمود تحقق در مرتبه و حرمت بعد از طلاق سوم را و این را جمع کردن طلاق ها به یک کلمه- ثلاثا- یا تکرار صیغه طلاق سه مرتبه در پی هم بدون اینکه آمیزش و معاشرتی میان آنها در وسط واقع شود، جمع نمی کند.

اما اول: پس برای آنکه آن یک طلاق است و گفتن «ثلاثا» آن را مکرر نمی کند.

و اما دوم: زن طلاق داده شده، دیگر طلاق داده نمی شود و زن آزاد شده، آزاد نمیشود و تا وقتی که آمیزش یا رجوع در وسط واقع نشود، طلاق دوم لغو و بی اثر خواهد بود و آن را بیان پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}}: «طلاقی نیست مگر بعد از نکاح و زناشویی»^[[10]] باطل می کند.