احمد بن حنبل با سند صحیح (طبق نظر شعیب الارنؤوط) از ابن ابی لیلی روایت می کند که: «زید بن ارقم بر جنازه ها چهار تکبیر می گفت و بر جنازه ای پنج تکبیر گفت. در مورد علت آن پرسیدند. زید گفت: اینچنین رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} تکبیر می گفت یا گفت.»^[[1]]

و نیز با سند حسن (طبق نظر حمزه احمد الزین) از یحیى بن عبداللّه الجابر روایت مى کند که گفت: «در مدائن، پشت سر عیسى غلام حذیفه بر جنازه اى نماز گزاردم و او پنج تکبیر گفت، سپس رو به ما کرد و گفت: اشتباه نکردم و فراموش ننمودم، بلکه مانند آقایم و ولى نعمتم حذیفة بن یمان عمل کردم که بر جنازه اى نماز گزارد و پنج تکبیر گفت .آنگاه به من نظر کرد و گفت: فراموش نکردم و اشتباه ننمودم، بلکه مانند پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} تکبیر گفتم.»^[[2]]

سیوطی در ذکر کارهایی که نخستین بار عمر بن خطاب آن ها را انجام داد، از ابو هلال عسکری نقل میکند که گفت: «عمر بن خطاب اولین کسی بود که حد شرب خمر را هشتاد ضربه قرار داد و اولین کسی بود که متعه را تحریم کرد و نخستین کسی بود که مردم را در نماز بر جنازه ها بر چهار تکبیر جمع نمود.»^[[3]]

ابن حجر عسقلانی می نویسد:

«با سند صحیح از سعید بن مسیب روایت شده که گفت: تکبیرها، تعدادشان چهار و پنج بود، پس عمر مردم را بر چهار تکبیر گفتن بر میت جمع نمود. بیهقی با سند حسن از ابی وائل روایت کرده است که گفت:

در زمان رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} بر میت هفت تکبیر و شش تکبیر و پنج تکبیر می گفتند، پس عمر بن خطاب مردم را بر چهار الله اکبر مانند طولانی ترین نماز متحد نمود.»^[[4]]

ابن شبه نمیری با سند حسن^[[5]] از ابراهیم نخعی تابعی روایت می کند که گفت:

«رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} از دنیا رفت و مردم در تکبیر بر جنازه مختلف بودند؛ نمی خواستی که بشنوی مردی میگوید: شنیدم رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} هفت تکبیر می گفت و دیگری می گفت: شنیدم که رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} پنج کبیر میگفت، و دیگری میگفت: شنیدم که رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} چهار الله اکبر می گفت. پس مردم در آن اختلاف کردند و به همین منوال بودند تا ابوبکر درگذشت. پس چون عمر متولی امر خلافت شد و اختلاف مردم را بر آن دید، جداً بر او دشوار آمد؛ پس به سوی مردانی از اصحاب رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} فرستاد و گفت: به درستی که شما گروه اصحاب رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} وقتی اختلاف می کنید،کسانی که بعد از شما می آیند اختلاف می کنند و وقتی اجتماع بر امری کردید، مردم بر آن اجتماع و اتحاد خواهند نمود؛ پس تامل کنید بر کاری که بر آن اجتماع کنید. پس مثل اینکه آنها را بیدار کرد. پس گفتند: آنچه دیدی، خوب چیزی است ای امیرمومنان؛ پس ما را راهنمایی کن. پس عمر گفت: بلکه شما مرا راهنمایی نمائید؛ چون که من هم بشری مانند شمایم. پس امر را بین خود شورا کردند و نظرشان را اجماع و اتحاد نمودند بر اینکه تکبیر بر جنازه ها و اموات را مانند الله اکبر در نماز عید قربان و عید فطر، چهار تکبیر قرار دهند.»^[[6]]

ابن قیّم جوزیه نیز می نویسد:

«پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} امر می فرمود به خالص کردن دعا برای میت و چهار تکبیر میگفت و صحیح است از آن حضرت که پنج تکبیر هم گفتند و صحابه بعد از آن حضرت چهار، پنج و شش تکبیر می گفتند و زید بن ارقم پنج تکبیر گفت و گفت که پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} پنج تکبیر گفتند. مسلم آن را یاد کرده و علی _{^{علیه السلام}} بر جنازه سهل بن حنیف شش الله اکبر گفت و آن حضرت بر اهل بدر شش تکبیر می گفتند و بر غیر ایشان از صحابه پنج تکبیر و بر سایر مردم چهار تکبیر. دارقطنی آن را بازگو کرده و سعید بن منصور از حکم و او از ابن عینیه یاد کرده که او گفت: بودند که بر اهل بدر پنج، شش و هفت تکبیر می گفتند و این آثار صحیحی است؛ پس موجبی برای منع از آن نیست و پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} از زیادتر از چهار تکبیر منع نکرد، بلکه خود آن حضرت و اصحابش بعد از ایشان این کار را می کردند ... .»^[[7]]

مرحوم علامه امینی می فرماید: آنچه از سنت و عمل صحابه در اختلاف عدد در تکبیر بر جنازه ثابت شده، محمول بر مراتب فضل در میت است یا خود نماز و این کشف میکند از کفایت کردن هر یک از این اعداد؛ پس اختیار یکی از اینها و جمع بر آن و منع از بقیه، چنانچه منع از بدعت میشود، رای و اجتهادی است برابر سنت و عمل صحابه و از مطالب آشکار و روشن بعد از خواندن آنچه واقع شد از رد و بدل بین خلیفه و صحابه، اینکه در اینجا فسخی نبوده و جز این نیست که هر یک از ایشان آنچه را که بر عهد و زمان پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} مشاهده کرده بودند را یاد نموده اند؛ پس دعوای نسخ و عقب انداختن چهار تکبیر را بر این عددها، سخن باطلی است.