ابو الولید الأزرقی متوفای 250 هـ با سند صحیح^[[1]] از سعید بن مسیب روایت کرده است که گوید:

«مردى از عمر اجازه گرفت تا به بیت المقدس سفر کند. گفت: برو و آماده شو و به من پیش از رفتن خبر بده. آن مرد پس از آماده شدن براى سفر، نزد عمر آمد. عمر گفت: سفرت را عمره قرار بده. راوى مى‌گوید: عمر در حال قیمت گذارى یا مبادله شتران زکات بود که دو نفر در حال بازگشت از سفر بودند. عمر پرسید: از کجا مى‌آیید؟ گفتند: از بیت المقدس. عمر تازیانه را بر آنان مى‌نواخت و مى‌گفت: آیا آن را مانند زیارت خانه خدا قرار داده اید؟ گفتند: ما از آنجا عبور مى‌کردیم!!»^[[2]]

بیت المقدس یکى از سه مسجدی است که شایسته است براى زیارت آن شدّ رحال کرد و قصد زیارت و نماز خواندن در آن را نمود، لیکن خلیفه از نظرش رفته این خبرهایی که از پیامبر رسیده و آنها را از آن حضرت _{^{صلی الله علیه وآله}} نشنیده یا حفظ نکرده و یا فراموش کرده؛ لذا از آن منع نمود.

یکم: روایت بخاری و مسلم از ابو هریره از رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} که فرمودند: «شایسته نیست که شدّ رحال شود و رنج مسافرت را دید مگر برای سه مسجد: 1. مسجد الحرام 2. این مسجد من 3. مسجد الاقصی (بیت المقدس).»^[[3]]

دوم: روایت ابن حبان در صحیحش با سند صحیح (طبق نظر شعیب الارنؤوط) از عبد الله بن عمرو از رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} که فرمودند: «سلیمان بن داود _{^{علیهما السلام}} وقتی که بیت المقدس را بنا کرد، از خدای عزوجل سه خصلت تقاضا کرد: 1. قضاوتی که مصادف و موافق با حکم الله باشد، پس خداوند به او داد. 2. حکومت و سلطنتی که به هیچکس مثل آن را بعد از او نداده باشد، پس خدا به او داد. 3. از خدای عزوجل خواست موقعی که از بناء مسجد فارغ شد، هیچکس نیاید در آن نماز بخواند مگر آنکه از گناهانش بیرون رود؛ مانند روزی که از مادرش به دنیا آمده است.»^[[4]]