پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} همواره در نماز در هنگام برخاستن از رکوع و سجود، تکبیر می گفتند و روال بر همین منوال بود تا اینکه عثمان به بهانه ی بالا رفتن سنش، آن را ترک کرد.

از ابو موسی اشعری روایت شده است که گفت:

«علی _{^{علیه السلام}} نمازی را به یادمان آورد که همراه رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} می خواندیم، ولی ما صحابه یا آن را فراموش کردیم و یا اینکه عمدا ترکش نمودیم. پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} در هر رکوع و سجود و برخاستن تکبیر می گفت.»^[[1]]

این روایت را احمد بن حنبل نقل کرده و سندش را حمزه احمد الزین^[[2]] و ابن حجر عسقلانی^[[3]] تصحیح کرده اند.

احمد بن حنبل در مسندش از مطرف بن الشخیر روایت کرده است که گفت:

«در کوفه همراه با عمران بن حصین صحابی بودم؛ پس علی بن ابی طالب _{^{علیهما السلام}} برای ما نماز خواند و در هر رفتن به سجده و برخاستن از رکوع، تکبیر می گفت. هنگامی که نماز تمام شد، عمران گفت: برای ما همانند رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} نماز خواند.»^[[4]]

احمد روایت دیگری نیز با همین مضمون با سند صحیح (طبق نظر ارنؤوط)^[[5]] نقل کرده و افزوده است که:

«پس من (مطرف) گفتم: ای ابا نجید، چه کسی اولین بار تکبیر گفتن را ترک کرد؟ گفت: عثمان بن عفان، آن هنگام که پیر شد و صدایش ضعیف گشت، آن را ترک کرد.»^[[6]]

این بحث روشن می سازد که اولین کسی که آن را ترک کرد، عثمان بوده است، و معاویه و بنی امیه از او پیروی کرده اند، و هنوز مردم بر این شیوه می روند و چنان به آن خو گرفته و عادت نموده اند که سنت و رویه صحیح در این باره از بین رفته وفراموش گشته است، به طوری که هر که بدین سنت متمسک باشد، در نظر عامه غریب می نماید. پنداری کار خلاف شرعی مرتکب شده است!

مسئولیت ادامه این گناه و تکرار این انحراف، طبعاً بر عهده کسی است که آن را بدعت نهاده و سنت تخلف ناپذیر اسلامی را ترک کرده است.