از جمله روایاتی که به وضوح مظلومیت امیرالمومنین _{^{علیه السلام}} بلافاصله بعد از رحلت رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} و غلبه ی اهل باطل امت بر اهل حقش را اثبات می کند، روایاتی است که اهل سنت با اسناد معتبر از رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} نقل کرده اند که آن حضرت از حیله و خیانت امت بعد از رحلتشان به حضرت علی _{^{علیه السلام}} خبر داده اند.

روایت یکم:

 پیامبر اکرم _{^{صلی الله علیه وآله}} به امیرالمومنین _{^{علیه السلام}} فرمودند:

«امت، بعد از من در حق تو حیله و خیانت می کنند.»

این حدیث با 4 سند نقل شده که 3 تای آن ها به اقرار علمای اهل سنت معتبر است.

سند یکم:

«ابو ادریس اودی از علی _{^{علیه السلام}} نقل کرد که فرمود: از مطالبی که پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} مرا از آن آگاه ساخته، این است که این امت پس از او در حق من خیانت خواهد نمود.»^[[1]]

این روایت را حاکم نقل و تصحیح کرده و ذهبی نیز با نظر او موافقت کرده است.^[[2]]

سند دوم:

«حیان اسدی گوید: از علی _{^{علیه السلام}} شنیدم که می فرمود: رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} به من فرمودند: امت قطعاً بعد از من در حق تو خیانت خواهند کرد و تو طبق آیین من زندگی می کنی و بر سنت من کشته می شوی. کسی که تو را دوست دارد مرا دوست داشته، و آنکس که با تو دشمنی کند با من دشمنی نموده است. و به زودی محاسنت با خون سرت خضاب خواهد شد.»^[[3]]

این روایت را نیز حاکم و ذهبی تصحیح کرده اند.^[[4]]

سند سوم:

«ثعلبه حمانی گوید: از علی _{^{علیه السلام}} شنیدم که بر روی منبر می فرمود: به خدا قسم، پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} مرا آگاه کرد که امت به زودی بعد از من در حق تو خیانت می کنند.»^[[5]]

حافظ بوصیری این روایت را از ابن ابی شیبه نقل کرده و سندش را تحسین کرده است.^[[6]]

سند چهارم:

ابن عساکر از علقمه و او از علی _{^{علیه السلام}} نقل می کند که فرمود:

«پیامبر ^{_{صلی الله علیه وآله}} مرا آگاه کرد که امت به زودی بعد از من در حق تو خیانت می کنند.»^[[7]]

روایت دوم:

پیامبر اکرم _{^{صلی الله علیه وآله}} به امیرالمومنین _{^{علیه السلام}} فرمودند:

«کینه ‌هایی در سینه مردم نسبت به تو است که بعد از من ظهور و بروز خواهد کرد.»

این حدیث نیز با 3 سند نقل شده که یکی از آن ها معتبر است.

سند یکم:

ابوبکر بزار از علی _{^{علیه السلام}} روایتی نقل کرده که فرمود:

«روزی به اتفاق رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} در حالی که دست مرا در دست خود داشت، در بعضی از کوچه‌های مدینه می‌رفتیم؛ از کنار باغی گذشتیم. عرضه داشتم یا رسول الله! این باغ چه زیبا است! فرمود: باغی که در بهشت برای تو مهیا شده از این زیباتر است. سپس قدم زنان به باغ دیگری رسیدیم. گفتم: ای پیامبر خدا، _{^{صلی الله علیه وآله}} این باغ نیز زیبا است! فرمود: باغ تو در بهشت زیباتر از آن است. تا اینکه از هفت باغ گذشتیم و در همه آنها من همان سخن پیشین را و آن حضرت همان پاسخ را تکرار کردیم. هنگامی که به پایان راه رسیدیم، پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} مرا در آغوش گرفت و سخت گریست.

عرضه داشتم: ای رسول خدا، چرا می‌گریی؟ فرمود: به خاطر کینه هایی که در سینه ی اقوامی علیه تو نهفته شده و آشکار نمی‌کنند مگر پس از آنکه مرا از دست بدهند.

پرسیدم: آیا من در دینم سلامت خواهم بود؟ فرمود: بله، در دینت سلامت می مانی.»^[[8]]

برنامه جوامع الکلم در متابعات و شواهد حکم به حسن بودن سند این روایت داده است.^[[9]]

نور الدین هیثمی نیز بعد از نقل این روایت می گوید:

«در سند آن فضل بن عمیره وجود دارد که ابن حبان توثیقش کرده و غیر او تضعیفش کرده اند و بقیه ی رجالش همگی ثقه هستند.»^[[10]]

شبیه این روایت را حاکم به صورت خیلی مختصر اینگونه نقل کرده است:

«ابن عباس گفت: رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} به علی _{^{علیه السلام}} فرمود: به زودی پس از من در مشقت خواهی افتاد. عرض کرد: آیا دینم در آن وقت سالم است؟ فرمود: آری، دینت سالم است.»^[[11]]

این روایت را نیز حاکم و ذهبی تصحیح کرده اند.^[[12]]

سند دوم: روایت طبرانی با سندش از مجاهد از ابن عباس. ^[[13]]

سند سوم:

ابن عساکر با سندش از انس بن مالک نقل می کند که گفت:

«من با علی _{^{علیه السلام}} همراه رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} در کوچه های شهر مدینه قدم می زدیم؛ پس به باغی رسیدیم. علی _{^{علیه السلام}} گفت: چه باغ زیبایی است! پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} فرمود : زیباست! و باغی زیبا تر از این برای تو در بهشت وجود دارد. همینطور تا نه باغ را دیدیم و پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} هر بار مثل همان مطلب را به علی _{^{علیه السلام}} می فرمود.

سپس پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} سرشان را بر روی یکی از شانه های علی _{^{علیه السلام}} گذاشتند و گریه کردند. علی _{^{علیه السلام}} فرمود: ای رسول خدا! چرا گریه می کنید؟ فرمود: اقوامی نسبت به تو کینه هایی در دل دارند که پس از رحلت من آشکارش می کنند. پس علی _{^{علیه السلام}} عرض کرد: آن وقت چه کار کنم ای رسول خدا؟ فرمود: صبر کن. علی _{^{علیه السلام}} عرض کرد: اگر نتوانستم چه؟ فرمود: زیبا تلقی کن. عرض کرد: آیا دینم سالم است؟ فرمود: آری، دینت سالم می ماند.»^[[14]]