1. اگر حدیث منزلت را مخصوص به واقعه ی تبوک ندانیم، صحت ادعای شیعه می شود.

2. اگر بپذیریم که حدیث منزلت تنها در واقعه ی تبوک گفته شده، بازهم صحت ادعای شیعه قابل اثبات است؛ زیرا: «العبرة بعموم اللفظ لا بخصوص السبب»؛ یعنی اصل بر این است که حدیث منزلت برای حضرت علی (ع) عمومیت دارد و سبب صدور آن (که جانشینی در واقعه ی تبوک باشد) باعث تقیید لفظ عمومی منزلت به یک منزلت خاص نمی شود.

3. اگر تقیید منزلت به جانشینی در حیات را نیز بپذیریم، بازهم مدعای شیعه ثابت می شود؛ زیرا همانگونه که حضرت هارون (ع) در طول حیاتش جانشین بلامنازع حضرت موسی (ع) بوده، همینطور حضرت علی (ع) نیز در طول حیاتش جانشین بلامنازع حضرت خاتم الانبیا (ص) می شود!

تذکر: حضرت موسی (ع) تنهایی به میقات رفت و حضرت هارون (ع) را جانشین خودش در میان تمام امت کرد، حال آنکه رسول الله صلی الله علیه وآله در واقعه ی تبوک، امت را با خود به جنگ بردند و حضرت علی (ع) را به عنوان جانشین خویش در میان کودکان، سالخوردگان و بعضی منافقان گذاشتند؛ لذا رسول الله (ص) با بیان جمله ی «انت خلیفتی فی کل مومن بعدی» این تفاوت را متذکر شده و به جانشینی حضرت علی (ع) در میان تمام امت بعد از رحلتشان اشاره فرمودند.

4. حتی اگر بپذیریم که وجه شبه، تنها تشبیه جانشینی حضرت علی (ع) در واقعه ی تبوک به جانشینی حضرت هارون (ع) در واقعه ی میقات بوده، باز هم صحت مدعای شیعه ثابت می شود؛ زیرا همانطور که حضرت موسی (ع) در واقعه ی میقات، افضل قومش را به جانشینی خود منصوب کرد، حضرت رسول الله صلی الله علیه وآله نیز افضل امت را به جانشینی اش منصوب فرمود.