فرار عُمَر در جنگ اُحُد همانند بزکوهی !

 محمد بن جریر طبری در تفسیرش از کُلیب بن شِهاب (که در صحابی بودنش اختلاف است) روایت می کند که گفت:

 «عمر بن خطاب در روز جمعه هنگام خطبه خواندن، سوره آل عمران را مى‌خواند تا رسید به این آیه: ((آنان که روز برخورد دو لشکر به شما پشت کرده و گریختند)) سپس گفت: روز اُحُد پس از آن که شکست خوردیم، من فرار کردم و از کوه بالا مى‌رفتم، به طورى که احساس کردم که همانند بز کوهى پرش و خیزش دارم و به شدت تشنه شده بودم. شنیدم مردى مى‌گفت: محمد _{^{صلی الله علیه وآله}} کشته شد. ‌‌گفتم: هر کس بگوید محمد _{^{صلی الله علیه وآله}} کشته شد، او را مى‌کشم. به کوه پناه آورده و همه بالاى کوه جمع شدیم، در این هنگام بود که این آیه نازل شد.» 

بررسی سند روایت:

محمد بن یزید الرفاعی: سلیم حسین اسد الدارانی مرتبه ی او را اقلاً حسن الحدیث (مسند أبی یعلى الموصلی (ط. المأمون)، ج 9 ص 20 ح 5088) و احمد شاکر نیز توثیقش را ارجح دانسته است (تفسیر الطبری بتحقیق شاکر ، ج 4 ص 589 ح 4888). /

أبو بکر بن عیَّاش الأسدی: صدوق حسن الحدیث. تحریر تقریب التهذیب، رقم 7985 /

عاصمُ بن کُلَیْب: ثقة. همان، رقم 3075 / کُلیب بن شِهاب: صدوق. همان، رقم 5660 .