یکی از مهم ترین ادله ی نقلی که افضلیت و امامت امام امیرالمومنین علیه السلام و فرزندانش را ثابت می کند، آیه ی تطهیر ( إِنَّمَا یرِیدُ اللَّـهُ لِیذْهِبَ عَنکمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکمْ تَطْهِیرا = خداوند فقط می‌خواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد.) است که بنا بر روایات متواتر اهل سنت، در حق پنج تن آل عبا علیهم السلام؛ یعنی رسول الله، امیرالمومنین، حضرت زهرا و حسنین علیهم السلام نازل شده است.
بعضی از اهل سنت که نزول این آیه در حق آل کساء را نتوانستند منکر شوند، با توسل به ماقبل و بعد آیه، زنان رسول الله صلی الله علیه وآله را نیز داخل در «اهل البیت» کرده و بدینوسیله سعی نمودند تا فضیلت اختصاصی آل عبا در این آیه را کمرنگ نموده و اذهان عموم را از اراده ی تکوینی و توفیقی که عصمت را می رساند، به سمت اراده ی تشریعی؛ یعنی عدم دلالت آیه بر عصمت سوق دهند.
یکی از ادله ی قطعی که ثابت می کند «آیه ی تطهیر» مختص آل عبا است و ربطی به نساء النبی صلی الله علیه وآله ندارد، روایات معتبر اهل سنت از جناب ام المومنین ام سلمه رضوان الله علیها و عمر بن ابی سلمه (پسر خوانده پیامبر) است که تصریح کرده اند آیه ی تطهیر (إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا) به طور مستقل؛ یعنی جدا از قسمت اول آیه ی 33 سوره ی احزاب (وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَى وَأَقِمْنَ الصَّلَاةَ وَآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ) نازل شده است.
بدیهی است که با پذیرش این موضوع، استدلال اهل سنت به ماقبل و بعد آیه ی تطهیر در سوره ی احزاب _که مختص نساء النبی است _ باطل شده و بطلان فرضیه ی نزول آیه ی تطهیر در حق نساء النبی و سپس الحاق آل عبا به اهل البیت با دعای پیامبر صلی الله علیه وآله، روشن تر می شود.
ناگفته نماند که یکی از اهداف رسول الله صلی الله علیه وآله از کشیدن کساء بر روی آل عبا، تفسیر عملی آیه ی تطهیر بوده تا همگان (به ویژه نساء النبی) بدانند که منظور از «اهل البیت» در این آیه، فقط آل عبا هستند و لا غیر.