مسلم در صحیحش^[[1]] از عائذ بن عمرو روایت کرده است که گفت:

« ابو سفیان [بعد از صلح حدیبیه و در زمانی که هنوز کافر بود^[[2]]] با گروهی بر سلمان، صهیب و بلال گذر کرد. آنها گفتند: به خدا قسم، شمشیر های خدا جایگاهشان را در گردن دشمنان خدا نگرفتند. پس ابوبکر گفت: آیا این را به بزرگ و سرور قریش (ابو سفیان) می گویید؟ پس نزد پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} آمد و او را با خبر کرد. پیامبر _{^{صلی الله علیه وآله}} فرمود: ای ابوبکر، شاید آنها را خشمگین کردی که اگر خشمگین کرده باشی، پروردگارت را خشمگین کردی. پس ابوبکر نزد آنان آمد و گفت: ای برادران، آیا شما را خشمگین کردم؟ گفتند: نه ای برادرم؛ خدا تو را ببخشد.»^[[3]]

این است شدّت ابوبکر بر کفار و بلکه رأس کفار که به تعبیر قرآن، بایستی از ویژگی های اصلی یاران راستین رسول خدا _{^{صلی الله علیه وآله}} باشد.^[[4]]