مسلم در صحیحش از ابو برده روایت کرده است که گفت:

«ابوموسی اشعری نزد عمر بن خطاب آمد و گفت: السلام علیکم، من عبدالله بن قیس هستم. عمر به او اجازه نداد. ابوموسی دوباره گفت: السلام علیکم، من ابوموسی هستم؛ السلام علیکم من اشعری هستم. سپس برگشت. عمر گفت: او را برگردانید، او را برگردانید. ابو موسی آمد. عمر گفت: ای ابوموسی! چرا برگشتی؟ ما مشغول بودیم. ابوموسی گفت: شنیدم که رسول الله _{^{صلی الله علیه وآله}} می‌فرمود: «اجازه خواستن، سه بار است؛ اگر به تو اجازه دادند که خوب است؛ در غیر این صورت، برگرد.» عمر گفت: یا برای این گفته‌ات گواه می‌آوری یا با تو چنین و چنان خواهم کرد. ابوموسی با شنیدن این سخنان رفت.

عمر گفت: اگر گواهی پیدا کند، هنگام نماز عشا او را کنار منبر می‌بینید. و اگر گواهی پیدا نکند، او را نمی‌بینید. چون نماز عشا فرا رسید، او را دیدند. عمر گفت: ای ابوموسی، چه می‌گویی؟ آیا گواهی یافتی؟ ابوموسی گفت: بلی، ابی بن کعب. عمر گفت: فرد عادلی است. ای ابوطفیل (کنیه‌ی ابی بن کعب)، ابو موسی چه می‌گوید؟ ابی بن کعب گفت: ای فرزند خطاب! شنیدم که رسول الله _{^{صلی الله علیه وآله}} این سخن را ایراد فرمود؛ پس برای یاران رسول الله _{^{صلی الله علیه وآله}} عذاب نباش. عمر گفت: سبحان الله، چیزی شنیدم؛ لذا دوست داشتم تا مطمئن شوم.»^[[1]]