اسانید معتبر حدیث  « أَنَا مَدِینَةُ الْعِلْمِ، وَعَلِیٌّ بَابُهَا » در مصادر اهل سنت

از جمله احادیثی که اعلمیت امیرالمومنین علیه السلام را ثابت می کند، حدیث:

« أَنَا مَدِینَةُ الْعِلْمِ وَعَلِیٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْمَدِینَةَ فَلْیَأْتِ الْبَابَ »

«من شهر علم هستم و علی (ع) دروازه آن است؛ پس هر کس بخواهد وارد شهر شود، باید از دروازه وارد شود.»

است که در کتب اهل سنت چند سند معتبر دارد:

سند اول: روایت «محمد بن عمر بن الرومی» با سندش از امیرالمومنین (ع) که سندش را طبری صحیح دانسته و ترمذی نیز در سنن خود آن را آورده و آن را غریب منکر شمرده؛ در حالی که به شهادت محب الدین طبری (عالم سُنی در قرن هفتم) در دو کتابش، ترمذی این حدیث را حسن [غریب] دانسته است. مؤید نقل طبری، آن است که ترمذی از راوی مورد اتهام این سند؛ یعنی «محمد بن عمر بن الرومی» در جای دیگر از کتاب سنن خود روایتی را نقل کرده و درباره ی سندش چنین اظهار می دارد: «هذا حَدِیثٌ حَسَنٌ غَرِیبٌ لَا نَعْرِفُهُ إلا من حدیث بن الرُّومِیِّ عن عَلِیِّ بن مُسْهِرٍ.»  یعنی ترمذی حدیث او را اقلاً از نوع حسن لذاته می داند! 

سند دوم: روایت ابن عساکر از «سُوَید بن سعید الهروی» با سندش از امیرالمومنین (ع) که برنامه جوامع الکلم حکم به حسن بودن سندش داده است.

سند سوم: روایت خیثمة بن سلیمان الأطرابلسی (متوفای 343 هـ) از طریق «موسی بن محمد الانصاری» از ابن عباس که برنامه جوامع الکلم حکم به حسن بودن سندش داده است.

سند چهارم: روایت حاکم از طریق «ابوالصلت هروی» (صدوق: تقریب التهذیب لابن حجر، رقم 4070) از ابن عباس با تصحیح سند.

سند پنجم: روایت حاکم از طریق یحیی بن معین از «محمد بن جعفر الفیدی» از ابن عباس که سندش صحیح است.

سند ششم: روایت حاکم از طریق سفیان ثوری از جابر با تصحیح سند.