نقد و بررسی حدیث سیادت ابوبکر و عمر بر کهول اهل بهشت

مخالفین و دشمنان اهل بیت D در مقابل حدیث متواتر «اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَیْنُ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ اَلْجَنَّةِ [وَ أَبُوهُمَا خَیْرٌ مِنْهُمَا]»[1] حدیث «اَبُوبَکْرُ وَ عُمَرُ سَیِّدا کُهُولِ اَهْل الْجَنَّةِ» را برای ابوبکر و عمر جعل نموده اند و بدین وسیله افضلیت امامان حسنین c و امیرالمومنین g  را که در ادامه ی آن حدیث مطرح شده، زیر سوال می بردند.

ما در پاسخ به این اشکال، ابتدا خلاصه ی پاسخ سایت "جامع فتاوای اهل سنت و جماعت" که از سایتهای مشهور استفتاء مخالفین است، به پرسشی در خصوص تعارض حدیث سیادت شیخین بر کهول اهل بهشت با حدیث جوان بودن اهل بهشت را ذکر و سپس آن را بررسی می کنیم.

خلاصه ی پاسخ این سایت چنین است:

1. تعارضی بین این دو روایت وجود ندارد؛ زیرا منظور پیامبر n از «سیدا کهول اهل الجنة بودن ابوبکر و عمر» این است که آن دو، سیدا کهول مومنان دنیا هستند که در سن کهولیت از دنیا می روند و به صورت جوانی، وارد بهشت می شوند!

2. چون اهل بهشت؛ از جمله انبیا و به خصوص نبی مکرم اسلام n در بهشت به صورت جوان خواهند بود، و امکان ندارد که امام حسن و امام حسین c سرور آنان باشند، پس روشن می شود که منظور از حدیثهای "سیدا شباب اهل الجنه" و "سیدا کهول اهل الجنة" همان است که گفته شد!^[2]

پاسخ را در قالب چند نکته بیان می کنیم:

نکته ی اول: اگر منظور پیامبر n آنطور بود که پاسخگو مدعی شده، در آن صورت باید رسول خدا n می فرمودند: سیدا کهول یا شباب اهل الارض، نه الجنة !!

نکته ی دوم: امام حسن مجتبی g در سن 47 سالگی^[3] و امام حسین g نیز در سن 57 سالگی^[4] از دنیا رفته اند؛ لذا آن دو، در جوانی از دنیا نرفته اند و این قرینه ی قوی است بر اینکه منظور رسول خدا n همان است که خودشان فرموده اند، نه آنطور که پاسخگوی وهابی مدعی شده.

نکته ی سوم: بهشت چندین سرور دارد، همانطور که در همین حدیث "سیدا شباب اهل الجنة" از دو نفر از آنان نام برده و در حدیث دیگر به سیادت حضرت زهرا B بر زنان اهل بهشت اشاره شده است؛ لذا از آنجایی که افضلیت حضرت رسول n با دلیل قطعی ثابت شده، عموم کلام نبوی شامل خود حضرت نمیشود؛ مانند این آیه که خداوند می فرمایند: Pاللَّهُ خالِقُ کُلِّ شَیْ‌ءٍ.O (زمر: 62) که اگر عموم کلام، مطلقا شامل گوینده ی آن نیز باشد، لازم می آید که خداوند خالق خودش نیز باشد.

حضرت علی g نیز در همین حدیث با قید "وأبوهما خیر منهما" از این عمومیت خارج می شود.

نکته ی چهارم: به عقیده ی شیعه، اهل بیت D؛ از جمله امام حسن و امام حسین c بر تمام انبیا بجز حضرت خاتم النبیین n برتری دارند و این حدیث، همین عقیده را ثابت می کند و دلیلی برای استبعاد وجود ندارد.

مضمون این اعتقاد شیعه در روایتی که ألبانی آن را تصحیح کرده نیز آمده است، آنجا که حضرت رسول n با اشاره به آل عبا g فرمودند: «ما [آل عبا] در روز قیامت در مکان واحدی هستیم.»^[5]

جوان بودن اهل بهشت در روایات اهل سنت

از آنجایی که با پذیرش جوان بودن اهل بهشت، هر گونه راه فرار از پذیرش دلالت حدیث سیادت امام حسن و امام حسین c و  برتری امیرالمومنین g بر تمام اهل بهشت (غیر از رسول خدا n) بر مخالفین بسته می شود؛ لذا ممکن است عده ای از آنان این مطلب را از اساس منکر شده و نپذیرند. از این رو لازم شد که این موضوع را نیز از روایات معتبر اهل سنت به اثبات برسانیم.

روایت اول: اهل بهشت سی و سه ساله هستند!

پیامبر n فرمودند: «اهل بهشت داخل آن می‌شوند، در حالی که عریان هستند، بدن شان بی مو، صورتشان نورانی، موی سرشان پیچیده و چشم‌هایشان سرمه کشیده و همه آنها سی و سه ساله هستند.»

این روایت را ترمذی در سننش نقل کرده و حسن دانسته و برنامه جوامع الکلم نیز حکم به حسن بودن سندش داده است.^[6]

ألبانی در کتاب سلسلة الأحادیث الصحیحة به این حدیث اشاره کرده و سپس گفته است:

«ترمذی تحسینش کرده و آن صحیح است با مجموع طرق و شواهدش و من آن را در کتاب "التعلیق الرغیب" بیان کرده ام. یادآوری: من این حدیث را در بعضی از تألیفاتم مانند "غایة المرام" تخریج کرده و آن را حسن دانسته ام، ولی الان با این حدیث صحیح به قوتش افزوده شد، با وجود آنچه که در تفسیر آیه ی Pإِنَّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً O آمد.»^[7]

روایت دوم: جوانی اهل بهشت از بین نمی رود

حضرت رسول n فرمودند: «اهل بهشت بدنى کم مو و چهره اى بى مو و چشمانى سرمه کشیده دارند. جوانى شان از بین نمى رود و جامه هایشان فرسوده نمى شود.»

سند اول: ترمذی با سند حسن طبق حکم برنامه جوامع الکلم و خودش^[8] و ابو محمد الدارمی طبق نظر حسین سلیم اسد.^[9]

سند دوم: دارمی در سننش با حکم حسین سلیم اسد بر جیّد بودن سندش.^[10]

سند سوم: ضیاء مقدسی در صحیحش با حکم دکتر ابن دهیش بر حسن بودن سندش^[11]

روایت سوم: پیر زنان به بهشت نمی روند

روزی پیر زنی به خدمت پیامبر n آمد و گفت: یا رسول الله، دعا کنید که خداوند مرا به بهشت داخل کند. آن حضرت n به مزاح فرمودند:«لَا تَدْخُلُ الْجَنَّةَ عَجُوزٌ» یعنی: زن پیر به بهشت داخل نمی شود. پیرزن گریان شد؛ پس پیامبر n فرمودند: بله، زن پیر در حالت پیری به بهشت داخل نمی شود، بلکه نخست جوان می شود و سپس داخل بهشت می شود. آیا آیه ی قران را نخوانده ای که می فرماید: Pإِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنشاءً فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًاO (واقعه: 35 و 36) یعنی: «که ما آنان را با آفرینشی ویژه آفریدیم؛ پس آنان را همواره دوشیزه قرار داده ایم.»

این روایت را ألبانی در کتاب سلسلة الأحادیث الصحیحة آورده است.^[12]