پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله در صدر خطبه غدیر خطاب به مردم فرمودند: «من بشر هستم و نزدیک است که دعوت شوم و آن را اجابت بکنم.» یا بنا بر نقلی ، فرمودند : «گویا من دعوت شده و اجابت کرده‏ام.»

مسلم در صحیحش از زید بن ارقم چنین روایت میکند:

«روزی پیغمبر خدا صلی الله علیه وآله بین ما برای خواندن خطبه برخاست. ما در مکانی بین مکه و مدینه بودیم که «خم» خوانده می شود. پس حمد خدای و ثنای او را به جای آورد و به وعظ و ذکر پرداخت. سپس فرمود: اما بعد، بدانید ای مردم که من هم بشرم و به زودی فرستاده ی خدا پیش من می آید و دعوت او را اجابت می کنم.»^[1]

^{{تصویر1} {تصویر2}}

شبیه همین مطلب را نسائی از زید بن ارقم نقل کرده^[2] و برنامه ی جوامع الکلم حکم به صحت سندش داده است^[3] و همچنین حاکم^[4] و ذهبی^[5] نیز آن را تصحیح کرده اند.

از این تعبیرات استفاده می‏شود که پیامبر صلی الله علیه وآله در صدد ابلاغ مطلب بسیار مهمّی بودند که قبل از آن مقدمه چینی کرده و خبر از رحلت خود می‏دهند، و این جز با معنای جانشینی خود در امر امامت، خلافت و سرپرستی سازگاری ندارد.